Amblyopia – czego dotyczy i na czym polega?

Wiele osób zmaga się z problemem niedowidzenia, ale do pogorszenia wzroku dochodzi zwykle wraz z wiekiem. Niestety u niektórych niska ostrość widzenia występuje już od urodzenia. Można mówić o leniwym oku, co uniemożliwia prawidłowe widzenie obuoczne. Czasem dotyczy to tylko niedowidzenia, w innym przypadku może dojść do całkowitego zaniewidzenia. Warto dowiedzieć się nieco więcej na temat amblyopii, o przyczynach tego schorzenia, metodach leczenia.

Czym jest amblyopia?

Amblyopia to choroba, która dotyczy tak zwanego leniwego oka. Powoduje pogorszenie wzroku, co jednak dotyczy zwykle tylko jednego oka, które nie jest w stanie uzyskać pełnej ostrości obrazu. Przekłada się to oczywiście na gorszą jakość widzenia. Mogłoby się wydawać, że wystarczy dobrać odpowiednie okulary w celu skorygowania wady, ale niestety nawet operacja nie zawsze pomoże. Wynika to z tego, że amblyopia nie dotyczy gałki ocznej, ale nerwu. O leniwym oku można mówić u osób, u których nie zachodzi poprawny przesyłu informacji z narządu wzroku do mózgu. Może mieć ono nawet właściwą budowę anatomiczną.

Problem wynika z nieprawidłowego przekazywania i odbierania informacji przez nerw wzrokowy, co niestety skutkuje rozmazanym obrazem. Mózg zaczyna wręcz ignorować leniwe oko, co przekłada się na pogorszone widzenie przez nie. Do rozwoju amblyopii dochodzi najczęściej już w okresie dzieciństwa i dotyka oka objętego jakąś wadą typu zez czy astygmatyzm. Mózg zaczyna skupiać się na informacjach przychodzących ze zdrowego oka, co niestety prowadzi do zaburzenia procesu tworzenia obrazów w drugim oku. Można wobec tego powiedzieć, że amblyopia wynika z przyzwyczajenia mózgu do braku właściwych sygnałów z drugiego oka. Objawami leniwego oka są widzenie trójwymiarowe, pogorszona ostrość widzenia, rozmywając się kontury, problemy z rozpoznawaniem deseni, wrażliwość na kontrast. Zdarza się nawet podwójne widzenie.

W jaki sposób leczy się leniwe oko u dorosłego?

Wiele osób nie zdaje sobie nawet sprawy tego, że mają leniwe oko, bo mózg sprytnie to tuszuje. Pacjent może nawet nie zgłaszać problemów ze wzrokiem i prawidłowo widzieć. Diagnozę stawia okulista wykonując badania różnicujące. Oceniana jest ostrość widzenia oczu, ruchomość gałek, zdolność widzenia obuocznego. Leczenie amblyopii polega głównie na wymuszaniu pracy na lewym oku. Zasłania się właściwie pracujące oko, aby mózg zaczął odpowiednio odczytywać informacje przesyłane przed drugie oo. Wymaga to jednak systematyczności i cierpliwości. W przypadku osób dorosłych niemożliwe jest zastosowanie ćwiczeń korekcyjnych uciekającego oka. Pozostaje leczenie operacyjne, ale nie zawsze można z niego skorzystać. Jest jeszcze jedna metoda leczenia w postaci stosowania atropiny. Polega na zakrapianiu preparatu do zdrowego, właściwie widzącego oka, co służy unieruchomieniu mięśni tęczówki. Przekłada się to na pogorszenie widzenia i zmuszenie leniwego oka do pracy. Niestety jest to długotrwały proces i wiele osób nie kończy terapii, przez co ich wzrok się tylko pogarsza.